Wycinka drzew rozpoczyna się zawsze ocenieniem drzewostanu porastającego okolicę i doborem optymalnych narzędzi (zobacz). Kluczowa okazuje się ocena ryzyka, które jest codziennie widoczne w pracy drwali. Dużym ułatwieniem w podcince drwalskiej jest – inaczej się nie da – pozwolenie stosownego urzędu. Gdy po prostu go nie trzeba, tym lepiej dla ekipy wycinającej i zleceniodawcy. Jednakże otrzymanie takiego dokumentu jest formalnością, a pomijanie tej procedury może wiązać się z przykrymi konsekwencjami.
W głównej mierze należy pamiętać o tym, że drzewa i krzewy to żywe organizmy, dlatego też mogą być atakowane przez organizmy chorobotwórcze dokładnie tak samo jak ludzie. Warto zatem przeciwdziałać rozmaitego rodzaju chorobom naszych drzew. Najważniejszą kwestią jest m.in. regularne pozbywanie się suszu i pozostałych starych gałęzi. Dzięki temu efektownie będziemy zapobiegać infekcjom i obumieraniu następnych partii korony drzew. Należy także co pewien czas podcinać koronę, tworząc z niej jednocześnie ładny, foremny kształt.
Ścinanie przeważnie oznacza podcinkę pnia tuż nad ziemią.
Absorbujący tekst? Jeśli tak uważasz, to zerknij też na podobne strony www posiadające zbliżone tematy – one bez reszty Cię pochłoną.
Jeszcze wcześniej ustalany jest wiek drzewa, grubość pnia, gatunek. Wykazy dokonuje się nie przy ziemi, a na właściwej wysokości. Nieodłącznym elementem w pracy drwali są metalowe kliny, które po prostu wbija się od drugiej strony drzewa, czyli tej niepodcinanej. Jest to oczywiste, ponieważ niewłaściwe gospodarowanie klinem może sprawić, że ścinane drzewo zaklinuje nam prowadnice. Kolejna sprawa to wycinka konarów. W tej „sekcji” wycinka dzieli się na dwa rodzaje: kiedy zostajemy na ziemi i długimi pilarkami na wysięgniku przycinamy konary oraz podcince na wysokości. Ostatnie ścinanie wykonuje się albo dzięki podnośnikowi albo metodą alpinistyczną, jeśli nie akurat nie dysponujemy na miejscu maszyną wynoszącą nas na wysokość korony drzewa. Tak jest w większości przypadków.